Reisverslag dag 30
Door: Sjirk
Blijf op de hoogte en volg Sjirk
13 December 2015 | Thailand, Phuket
Dag 30 (12/12): Ik moet vandaag vroeg opstaan na de lange avond. Mijn kamergenoot Idan vertrekt om 7 uur voor zijn verdere reis. Ik kan rustig aan doen want mijn bus vertrekt pas op 10 uur. Deze heb ik geboekt bij een toeristenbureau. Na een lunch met de rest van de groep neem ik afscheid van ze. Vanaf dit moment ga ik écht alleen reizen. Bij het toeristenbureau sta ik iets voor 10 klaar voor mijn bus. Het duurt maar en het duurt maar. Uiteindelijk na 20 minuten komt een mevrouw me oppikken als ik het ticket heb laten zien. Blijkbaar ga ik niet met de bus maar achterop de scooter! Althans, dat denk ik. Want na een scooterrit van 5 minuten word ik afgezet bij de bus. Dat had ik zelf ook nog wel kunnen lopen... Het is even ver van mijn hostel als het toeristenbureau maar precies de andere kant op. Maar goed, ik heb eindelijk mijn rit naar het vliegveld te pakken. Het verkeer in dit deel van Bangkok is nogal druk. Een standaard Nederlandse automobilist wil denk ik niet gauw in deze chaos achter het stuur zitten. Als we eenmaal het centrum uit zijn gaat het erg snel. We komen terecht in de indrukwekkende skyline van Bangkok. Alles is zo veel groter dan wat ik tot nu toe gezien had. Sommige wolkenkrabbers zijn op één kant helemaal bedekt met een foto van de koning met "Long live the king" onderaan. De busrit valt me qua tijd best wel mee en nog voor de inchecktijd ben ik op het vliegveld. Dit is het kleine vliegveld van Bangkok, Don Muang. En dat is te merken. Als ik binnenloop kun je werkelijk na drie meter al niet meer verder als je geen vlucht hebt. Er staat meteen een hek en alleen mensen die een vlucht hebben kunnen hier doorheen. Het gaat allemaal erg soepeltjes. Dan ga ik mijn grote backpack inleveren. De vrouw achter de balie vraagt met hoeveel personen ik vlieg. Ik zeg één. "How old are you sir?" vraagt ze. Als ik zeg zeventien is ze helemaal onder de indruk, erg grappig. "Good luck sir, have a nice flight sir!" Nu heb ik mijn boarding pass en kan ik door de douane. Dat gaat allemaal erg snel en soepel. Dan zie ik dat dit inderdaad wel écht een kleine airport is. Na twee minuten lopen ben ik al bij de gate en ik heb in totaal zo'n 10 winkels/restaurants gespot. Ik ben geweldig mooi op tijd en kan nu rustig aan doen. Dat wordt nóg rustiger als blijkt dat de vlucht vertraging op heeft gelopen... Uiteindelijk kunnen we dan toch aan boord. Als ik in het vliegtuig stap zie ik tot mijn geluk dat ik een plekje bij het raam heb! Tijdens en vlak na het opstijgen heb ik een mooi uitzicht op Bangkok. Nou ja, mooi. Het is een en al grijs en het enige echt mooie is de skyline die je in de verte ziet. Maar toch indrukwekkend om te zien hoe gigantisch deze stad is. Na ongeveer een uur vliegen zijn we echt dichtbij Phuket. Het uitzicht is hier wel echt mooi en ik zie allemaal ideale Expeditie Robinson-locaties. De landing is ook mooi. We vliegen vlak over een strand en enkele seconden later zijn we op de landingsbaan. Als ik bij aankomst mijn backpack heb gepakt en de uitgang zoek maak ik meteen kennis met een iets minder aangename sfeer van Thailand. De taxi's en bussen worden je overal aangesmeerd. Ik ga naar een balie die taxi's en bussen aanbiedt richting Phuket Town. Taxi is 600 baht en bus 150. De man raadt mij natuurlijk de taxi aan. Ik bedank vriendelijk en de man roept nog even dat ik ze toch niet goedkoper ga vinden. Bij een andere balie krijg ik een gratis kaart van Phuket en ik laat zien waar ik heen moet. Ze beveelt me de Airport Bus aan en dit vertrouw ik veel meer. Op de kaart heb ik nu ook een tekening hoe ik daarna moet gaan lopen. Deze bus kost 100 baht, 2,50 euro. Dat is toch net wat beter dan een taxi van 600. Na een halfuurtje wachten kan ik dan de bus in. In ongeveer een uur zal die op mijn bestemming arriveren. Eenmaal aangekomen op het busstation begin ik maar te lopen met behulp van mijn kaart. Ik vraag meerdere keren de weg maar moet nog wel een aardig eindje lopen. Ineens word ik door twee mannen aangesproken voor een klein prijsje achterop de brommer te springen. Dat scheelt mij een hoop gesjouw. Als ik al achterop ben gesprongen bedenk ik me pas dat je niet zomaar op ongevraagde aanbiedingen in moet gaan... Maar goed, alles gaat zoals gepland. Ik betaal de afgesproken prijs en word vlak voor het hostel afgezet. Als ik eenmaal in het hostel ben ontmoet ik mijn kamergenoot, Cedric. Hij is hier ook nog maar net aangekomen maar heeft er al een jaar reizen in Australië op zitten. We raken gezellig aan de praat en gaan samen om eten. Tussendoor heb ik hier ook vast een extra nacht in het hostel geboekt, toch wel even lekker. Na het eten verkennen we een deel van de stad maar dat is niet erg geweldig want het regent pijpenstelen. Eenmaal terug in hrt hostel zitten we nog even op de kamer totdat Cedric gaat slapen. Ik kijk nog even beneden. Daar ontmoet ik nog drie Brazilianen. Ik sluit de dag met hun af met een drankje en een potje poolen.